زندان اوین همچون استادیوم ورزشی سانتیگو دوران پینوشه

زندان اوین همچون استادیوم ورزشی سانتیگو دوران پینوشه

بیانیه گزارشگران بدون مرز: از زندان‌های ایران خبری به بیرون نمی‌رسد. هر روز خانواده های زندانیان در برابر زندان صف می‌کشند، تا خبری از عزیزان خود بدست آوردند، این جستجوی ناامیدانه در سراسر کشور تکرار می شود. لیست چند صد نفری ( بیش از ٧٠٠ نفر) که در برابر زندان اوین به دیوار زده شده است، که بدون شک کامل نیست. تقاضای ملاقات خانواده‌ها از سوی مسئولان قضایی رد می‌شود. درهای زندان بسته است.
درهای زندان بسته است. پیش از این در ٢ تیرماه ١٥٠ تن از وکلای دادگستری " توقف بازداشت‌های گسترده و غیرقانونی را خواستار شده بودند."
خانواده‌های روزنامه نگاران و وب‌نگاران بازداشت شده از اوین به دادگستری و از دادگستری به اوین کشانده می‌شوند تا در آخر بشنوند " اینجا نیست بروید تا خبرتان می‌کنیم"
" خانواده های صدها زندانی در زندان اوین حق دارند عزیزان خود را ملاقات و از علت بازداشت آنها مطلع شوند. خطر به ويژه زندانیان بند ٢٠٩ را تهدید می‌کند. ما از مقامات مسئول می‌خواهیم اجازه دهند تا نمایندگان رسانه‌های مستقل و سازمان های مدافع حقوق بشر از این زندان و این بند بازدید کنند.
" گزارشگران بدون مرز گزارشات متعددی از شکنجه کردن بازداشت شدگان دریافت کرده است. پاسداران و نمایندگان سعید مرتضوی دادستان انقلاب تهران با برخی از روزنامه نگاران و وب‌نگاران زندانی رفتار خشونت‌آمیز دارند.
گزارشگران بدون مرز در روز جهانی مبارزه با شکنجه از جامعه جهانی می‌خواهد همه‌ی توان خود را برای شکستن سکوت در باره زندانیان عقیدتی اوین بکار گیرند. امروز زندان اوین همچون استادیوم ورزشی سانتیگو شیلی در بعد از کودتای ١٩٧٥ پینوشه، به زندانی خونین که خودسری در آن حکومت می کند تبدیل شده است. "
گزارشگران بدون مرز در گذشته بارها از موارد شکنجه در این زندان گزارش داده است. زهرا کاظمی عکاس خبرنگار ایرانی کانادایی در همین زندان در اثر شکنجه به قتل رسید و مرگ مشکوک امیدرضا میرصیافی وبلاگ نویس نیز در همین زندان روی داد.
رکسانا صابری که اخیرا از همین زندان و بند ٢٠٩ آزاد شده است گفته است" من نگران همه آنهایی هستم که در آنجا زندانی شده اند، فکر می‌کنم آنها در شرایطی بسیار دشوارتر از من قرار دارند. برخی از آنها احتمالا شکنجه جسمی می‌شوند."